Bijeljina, grad na obalama Drine, s ponosom čuva sećanje na Sofku Nikolić, često nazivanu „Kraljicom Skadarlije“. Njen životni put isprepleten muzikom, boemskim društvom i evropskim uspesima ostavio je neizbrisiv trag u istoriji Jugoslavije. Gradonačelnik Bijeljine, dr Ljubiša Petrović, ističe da Sofka zaslužuje dostojno mesto večnog počinka, a njena kapela sija punim sjajem, odražavajući njen doprinos umetnosti.
Sofka Nikolić, rođena 1907. godine u Tabanovićima kod Šapca, već kao devojčica privlačila je pažnju pevajući po vašarima. Sa svega 15 godina nastupila je u čuvenoj kafani na levoj obali Drine u Zvorniku. Udala se mlada za muzičara Paju Nikolića, šefa Velikog orkestra, i zajedno su kročili u svet muzičke scene.
Sofkina karijera nije poznata samo u Jugoslaviji. Snimila je prvu ploču sa 19 godina u Berlinu, a drugu dve godine kasnije u Parizu. Postala je prva žena sa titulom najtiražnije pevačice Evrope, zauzimajući drugo mesto po broju prodatih ploča, odmah iza italijanskog tenora Enrika Karuza. Sofka je osvajala srca publike gde god da se pojavila, a Beograd ju je posebno zavoleo sredinom dvadesetih godina.
Sofka nije bila samo pevačica već i ravnopravni sagovornik velikana poput Branislava Nušića, Tina Ujevića, Gustava Krkleca, Miloja Živanovića i drugih. Njeno prijateljstvo s Dobricom Milutinovićem, poznatim glumcem, bilo je obogaćeno duhovitošću i dosetkama. Sofkina prisutnost u boemskim krugovima ostavila je neizbrisiv pečat.
Uprkos impresivnoj karijeri, Sofkina popularnost počela je opadati 1939. godine, kada je izgubila svoju jedinu kćerku Maricu. Skrhana bolom, povukla se sa scene, naselivši se u Bijeljini gde je provela naredne decenije u tugovanju. Javnost se nakratko podsetila Sofke 1968. godine kroz film, ali od nekadašnje slave ostale su samo sećanja i požutele fotografije.
Sofka Nikolić, „Kraljica Skadarlije“, ostaje nezaboravna figura u istoriji jugoslovenske muzike. Njena kapela u Bijeljini svedoči o trajnom sećanju na umetnicu koja je svojim glasom i harizmom osvajala srca publike širom Evrope. Bijeljina, čuvajući uspomenu na Sofku, šalje poruku zahvalnosti i poštovanja prema ženi koja je obeležila jedno zlatno doba umetnosti.
