Bijeljinac Drago Mirković, redovni član Srpske kraljevske akademije naučnika i umetnika, dobitnik je najvišeg priznanja grada Bijeljina, zlatne značke „Filip Višnjić,“ koja će mu biti dodeljena povodom Dana grada Bijeljina. Nedavno je dobio i najviše priznanje grada Loznice, Plaketu.
Dragoljub Drago Mirković, profesor likovne umetnosti, likovni umetnik i preduzetnik, stekao je široku pažnju i poštovanje zbog svojih mnogobrojnih doprinosa.
„Mirkovićev doprinos radu Akademije poslednjih godina je nemerljiv i značajno je doprineo njenoj afirmaciji i ugledu u Srbiji, Republici Srpskoj i Crnoj Gori. Velika čast nam je i zadovoljstvo što je i u Semberiji pomno praćen njegov rad i njegova svetla dela,“ rečeno je o Mirkoviću.
Dobitnik je i najviših priznanja Srpske pravoslavne crkve, Boračke organizacije Republike Srpske, mnogih humanitarnih organizacija, kao i Srpske kraljevske akademije naučnika i umetnika, gde je istaknuti član Odeljenja za likovnu umetnost.
Akademik Mirković osmislio je, uradio i postavio velelepni spomenik Ruskinji Dariji Aleksandrovnoj na Gučevu, devojci iz Petrograda koja je na Gučevu, u oktobru 1914. godine, poginula na prvoj liniji fronta, zbrinjavajući dnevno i po 100 srpskih junaka i bodreći ih u borbi protiv Austrougara. Spomenik je darovao narodu Loznice, Jadra i Srbije.
Mirković je takođe osmislio, uradio i darovao Loznici spomen-znamenje, a potom i veliki, monumentalni krst u znak sećanja na Lozničanina akademika profesora dr Jovana Cvijića, našeg najsvestranijeg naučnika, na mestu gde je bila njegova rodna kuća u Loznici. Uradio je i darovao spomen-obeležje za vladiku Valerijana Stefanovića, rođenog Lešničanina, jednog od najčuvenijih arhijereja SPC, koji je Drugi svetski rat proveo zbrinjavajući na hiljade izbeglica u Beogradu i Srbiji, a posle rata postao prvi episkop Eparhije šumadijske. Autor je i darodavac obeležja, u ime SKANA, koje stoji u Šapcu na kući naše slavne spisateljice Isidore Sekulić, prve žene akademika među Srbima između dva svetska rata.
Akademik Mirković dao je i značajan prilog u materijalu i radu za spomen-obeležje u selu Cikotama kod Loznice, u Jadru, posvećeno stradanju oko 400 meštana, među kojima je bilo dosta dece, čak i beba rođenih tek pre nekoliko dana.
Mirković je, kao pisac, dao doprinos vaskrsavanju iz zaborava znamenitog Srbina Miloša Milojevića, kome je posvetio značajno delo. U tom delu, koje je prvo predstavljeno u Loznici, značajno mesto posvećeno je saradnji velikog Miloša Milojevića i velikog lozničkog prote Ignjata Vasića.
Dragocen je doprinos Mirkovića, njegove supruge Rose, rođene Krupanjke, i porodice njihovog sina Miloša u obeležavanju jubileja 700 godina Manastira Tronoša i kanonizaciji Stefana Jovanovića, nekadašnjeg igumana tronoškog, koji je, između ostalog, bio učitelj Vuka Stefanovića Karadžića, oca naše pismenosti i kulture.
Autor je velike monografije o bratstvu Mirkovića, koja je promovisana u Parohijskom domu u Nikšiću, gde je apostrofiran značaj i uloga Srpske kraljevske akademije naučnika i umetnika u očuvanju našeg bogatog nacionalnog, kulturnog i duševnog blaga, kao i svih korena našeg naroda, ma gde on živi.
Mirković je, između ostalog, besplatno uradio 700 nadgrobnih spomenika za borce minulog rata, dao ogroman doprinos postavljanju obeležja najnovijim Srbima u bijeljinskom parku, uradio je kolosalna umetnička dela i darovao ih Manastiru Svete Petke u Bijeljini. Autor je i spomenika dečaku Slobodanu Stojanoviću, velikom stradalniku, a odnedavno i svecu naše Crkve. Tu su i spomenici Blagoju Krusiću, Milošu Milojeviću, episkopu Lavrentiju, proti Stojanu Vasiću, a darovao je crkve od Banjana i RS do Mačkovog kamena i Kostajnika, Krupnja i Loznice.
