Episkop Fotije zvorničko-tuzlanski izrazio je svoju zabrinutost zbog kulture zaborava i falsifikacije srpske istorije u svojoj najnovoj pesmi „Oj Kočiću“. On ističe da je izolacija srpskog naroda, koji već decenijama živi pod pritiscima, ozbiljna briga.
Episkop zvorničko-tuzlanski, Fotije, nedavno je napisao pesmu pod nazivom „Oj Kočiću“. Ova pesma predstavlja izraz njegovog protivljenja kulturi zaborava i falsifikaciji srpske istorije. Episkop Fotije naglašava da je pritisak na srpski narod, koji već decenijama živi pod izolacijom, ozbiljna briga.
„Neuklapanje jednog naroda u globalističke političko-ideološke promene koje su zamislili svetski moćnici, jeste motiv izopštavanja tih naroda iz, pre svega, ekonomske, kulturološke i konačno, egzistencijalne mape sveta“, poručio je episkop Fotije.
Vladika zvorničko-tuzlanski podseća da srpski narod već decenijama živi pod takvim izolacionim pritiscima.
„Neviđeni scenariji zatiranja srpskog identiteta predstavljaju nameru i čin poništenja Srba kao naroda i odvijaju se u nekoliko ravni: ekonomskoj, socijalnoj, verskoj, kulturno-prosvetnoj i obrazovnoj“, navodi vladika.
Svedoci smo, govori episkop Fotije, sve učestalijih pokušaja prisvajanja znamenitih Srba iz raznih sfera: nauke (Tesla, Ruđer Bošković, Milutin Milanković…), književnosti (Meša Selimović, Ivo Andrić…), sporta (Novak Đoković…), te i pokušaja prisvajanja pisma i istorije, uključujući arheološke artefakte, stare rukopise, grbove, kulturno-istorijske spomenike i nadgrobne spomenike, kako bi se izbrisao svaki trag srpskog postojanja.
„Drugim rečima, radi se o pokušaju kulturnog genocida. Na delu je ne samo nastojanje da se drastično umanji broj srpskih žrtava ustaškog terora, nego i brižljivo osmišljen projekat zaborava počinjenog genocida“, zaključuje episkop Fotije.
Oj Kočiću krajiški Srbine,
mudra glavo sa Zmijanja slavna,
ti si dika svakoga Srbina koji nije ropstvu naučio,
već ko i ti slobodi služiti Evo sad te, čuda velikoga,
u bosanske junake prevode, drugom carstvu a ne Srbinovu,
a ti život za to položio, za Srbina i slobodu zlatnu,
da b’ Krajinu kako odbranio od zuluma turskog preteškoga,
i austrijskog zuluma novoga Ako tebe zmijanjski junače,
mudra glavo iznad Banja Luke,
u bosansko pleme sad svrstaju, preko Drine, ima li Srbina?
kakva Andrića, Dučića i Šantića tek čeka sudbina,
i svijeh preostalih Srba koji ovde žive od vijeka Oj Njegoše najveći Srbine, i Kočiću sa Zmijanja ‘tiću, i Šantiću Srba saborniče, i Andriću srpski nobelovče,
sa svecima Nebeske Srbije, pomozite Srbom današnjijem da imena svoga sačuvamo,
ćirilicu osveštano pismo i najlepšu veru Pravoslavnu,
da s’ na Lovćen kapela izgradi Svetom Petru čudotvorcu Cetinjskomu,
odakle se i sve srpske zemlje vide, da se Srbi toga ne postide,
i Kosova grdnog sudilišta – Srbinova večnoga bojišta.
